Duchowość dla Warszawy: “Jak (nie) iść do spowiedzi. Poradnik do konfesjonału”

Wykład poruszał różne aspekty sakramentu pojednania. O. prof. Andrzej Derdziuk zwrócił uwagę, iż człowiek naturalnie potrzebuje werbalizacji swoich przeżyć. Potrzebuje wglądu w siebie, otwarcia i niejako „wietrzenia” swojego wnętrza. Nazywając swoje przeżycia i czyny, człowiek zaczyna je poznawać i panować nad nimi. Spotyka zrozumienie i zostaje wysłuchany.

„Jednak sakrament pojednania, kontynuował teolog moralista, posiada przede wszystkim charakter ontyczny – gładzi nasze grzechy”. Jezus Chrystus z mocą swojego zmartwychwstania staje się obecny w życiu człowieka, przyjmując na siebie konsekwencje jego złych wyborów. Uznanie własnej grzeszności pozwala penitentowi wejść w tajemnicę paschalną Jezusa i doświadczyć przemieniającej mocy Jego miłości. Grzechów nie można ani wyolbrzymiać, ani lekceważyć. Obecność Ducha Świętego, który pozwala nam poznać nasz grzech, poucza nas, że Bóg w nas wierzy i widzi w nas dobro” – mówił prelegent

Ks. dr Tomasz Liszewski zastanawiał się w swojej refleksji, co należy zrobić, by nie stracić potrzeby spowiedzi. Zwrócił uwagę na rolę człowieka w przygotowaniu do tego sakramentu. „Rachunek sumienia, żal za grzechy i postanowienie poprawy mogą pokazać jak wygląda nasze życie wiary, nasza modlitwa” – zauważył. „Kiedy przygotowujemy się do spowiedzi, stajemy przed Bogiem na modlitwie. Ważne, by zauważyć, jak ja widzę Boga i relację do Niego, czy skupiam się na Nim, czy na sobie. Przygotowanie do spowiedzi prowadzi do samoświadomości, co Bóg zmienia we mnie w tym sakramencie. Ważne, aby wziąć pod uwagę zarówno swój stan fizyczny, swoje myśli, emocje, potrzeby i wartości, zadając sobie pytanie o swoje oczekiwania wobec sakramentu pojednania”.

Po wystąpieniu prelegentów uczestnicy wykładu zadawali liczne pytania, dotykające różnych wymiarów sakramentalnej spowiedzi i spowiedników.

Kolejny wykład z cyklu „Duchowość dla Warszawy” odbędzie się 15 grudnia.

akw